ویرگول

دنیای امروز ما دنیای بده بستان هاست،دنیای معاملات نا برابر و گاها برابر،دنیای خوبی کن تا خوبی کنم،فالو کن تا فالو بک بدم،لایک کن تا لایکت کنم و آخر مرام و معرفتمان شده است فول لایک که البته همان هم منتظریم تقی به توقی بخورد و منتش را بگذاریم،شمارا نمیدانم اما عقیده من این است که آدمی نباید اهداف را گم کند و علایق را بکشد،باید برای هر شخص "حق علاقه" تعریف شود به این معنا که هرکس چیزی را که دوست دارد دنبال کند نه چیزی که از او توقع داریم، بیایید قبول کنیم که قرار نیست لایک های بیشتر کامنت های بیشتر بیاورد یا مثلا مدیر یک چنل ساده که با کلیک ایجاد شده و با همان کلیک از بین میرود تافته جدا بافته است و حساب رییس و مرئوسی دارد،بیایید قبول کنیم قرار نیست همان طور که ما از عکس ها نوشته ها و سلایق کسی خوشمان میاید او هم باید مارا تحسین کند،بیایید این معاملات را کنار بگذاریم و با خودمان فکر کنیم هدف از تشکیلات اینچنینی در اصل چه بوده است؟؟ قطعا هر چه بوده،انتشار ساده ترین کارهای روزمرره و یا شخصی ترین حریم ها نبوده است،بیایید به جای آنکه هی مدام زیر عکس کوروش از کبیر بودنش دم بزنیم و سنگ و ستون های تخت جمشید را به سینه بزنیم کمی فکر کنیم به چرایی ها،مثلا چرایی کوروش شدن شخصیتی که میتوانست به همان میزان اسکندر باشد...
ایا هدف از این رسانه ها ساختن شخصیتی جدا از شخصیت انسانیمان بوده؟شخصیتی که به خودش اجازه میدهد هر فحش و ناسزایی را نثار دیگران کند و بعد هم خیالش راحت باشد که من نبودم اسمم بود؟