بگذر ز من ای آشنا چون از تو من دیگر گذشتم

بعد از ده روز حرف نزدن وقتی تازه از خواب پاشدم و هوا تاریکه وقتی اصلا تو فکرت نیستم یهو اس میدی که ماه رو ببین! تو میدونی حسم به ماه چیه میدونی تو این خوابگاه لعنتی فقط ماه ارومم میکنه میدونی یه نشونه و رمزه بینمون که یه چیز یه شکلو تو یه زمان میتونیم تو اسمون ببینیم میدونی چقدر وقتا بهت گفتم برو ماهو پیدا کن ببینش میدونی چقدر ازش عکس دارم میدونی چقدر وقتا پشت تلفن باهم ساکت شدیم و زل زدیم به ماه تو همه اینارو میدونستی و بهم گفتی ماه رو ببین، ولی نمیدونستی همین سه کلمه چقدر میتونه به همم بریزه، نمیدونستی زندگی یه جایی تو چندصد کیلومتری تو این قراره از نظم خارج شه، با دوست دخترت خوشی میدونم پس دیگه نخواه که منو نگه داری، استاتوس گذاشتم که رفیقام تو روزای سختم نیستن پیشم ولی من تو روزای سختشون بودم، با تو بودم، با تویی که پارسال دقیقا همین موقعا شکست عشقی خورده بودی مثلا و انقدر حالت بد بود که به زور حرف میزدی، حرفاتو گوش دادم برات مرهم بودم ولی تو چی؟ نمیگم نبودی، بودی، ولی کم ولی دور ولی یه جور گنگ...ما ادما خودمون باعث میشیم دورمون خلوت شه، هم تو هم من، دیگه راهی نمونده و باید تموم شه این رابطه مریض، همین حالا که نزدیک یلدا ست همین حالا که کم کم تولدامون نزدیک میشه، قبل اینکه دوباره این چیزا وصلمون کنه به هم باید تموم شه همه چی عزیزم...

دور تر

ازت هیچ انتظاری ندارم، حوصله تم ندارم حتی، ازت خسته م خیلی خسته، و در واقع بی انگیزه ام بی انگیزه م کردی انقدر که هیچ چیز برات مهم نیست و هی میگی مودم همینه، دور میشم دور میشم دور میشم...

مودی

میدونی درست وقتی شروع کردم به دوست داشتنت تو دست کشیدی از همه چی، دور شدی و عوض شدی انکار میکنی اما ذهنم و احساسام هیچوقت بهم دروغ نمیگن، حتی اگه بگی همون ادم قبلی حتی اگه حرفای قشنگ بزنی، منم دور میشم دور میشم و برمیگردم به جایگاه اصلیم، دوست عادی و معمولی، من همیشه تو زندگی ادما "جز" بودم استثنا بودم ف میگفت به همع دروغ میگم جز تو، ش میگفت با همه بی تفاوتم جز تو، تو میگفتی حرف هیچکسیو گوش نمیدم جز تو، عزیزم برای من جز نبودن خیلی سخته برای من دوست عادی بودن خیلی سخته و تو اینو بهتر از همه میدونی، تویی که راحت میتونی بذاری کنارو بی حس شی، دقیقا توی مودی و خسته